0
Merhaba. Hani şu soranlara iyi derizde aslında çok taktanızdır ya tamda o dönemdeyim. Normal hayatıma devam etmeye çalışıyorum ama içimde fırtınalar kopuyor. Tek hedefim zaman geçirmek. Zaman geçince ne olacak? Neye yarayacak? Hayatımda bir değişiklik olmayacak ki. Unutacağım seni ya da daha doğrusu hissizleşeceğim sana karşı. Niye bunu yapıyorum? Seneler sonra aşık olabilmişken, bu aşkı unutmaya terketmek çok zalimce değil mi? Niye bunu yapıyoruz kendimize. Niye acı çekiyoruz be kardeşim. Hepsi kendi takumuzdan. O duyguya bıraksak kendimizi var ya o kadar güzel olacak ki her şey. Ama insan değil miyiz hepimiz aynı haltız. Egolarımız var gururumuz var mantığımız var düşünebilen canlılarız sonuçta değil mi. Hah işte sokayım ben düşünme yetimize. Düşünmeden sevelim abi. Sonunu bilmeden, dibini bilmeden sevelim. Ne olacak diye düşünmeyelim asla. O anı yaşayalım o anı hissedelim. Ben kendimi bu yalana inandırdımda terkettim aşkımı. Bu iş böyle olmazmış sonu yokmuş nereye gidiyoruz belli değilmiş. Hasgibtir ordan be oğlum sanane sonundan. Sarılıp kokusunu içine çekince bak bakıyım kalıyor mu dert tasa. Kısacası dayanamıyorum, aklım almıyo. Kendimle savaşıyorum ama taktan yere bir savaş o kadar anlamsız ve gereksizki. Kendime hep derdim helal ulan sen aşkta gurur tanımıyosun. Böyle davranmamın sebebi gurur mu yoksa? Bilmiyorum ben sadece seviyorum ama sana söyleyemiyorum. Özür dilerim hayatım senin kadar cesur olamadım korkak davrandığım için çok özür dilerim
