Bir şeylerin sona ermesi gerekiyor, ancak çok uzun süre sona erecek olan şeyin ne olması gerektiğini bulamayanlardan mısınız siz de? Ölüm, bir seçenek olarak göz kırpıyor değil mi.. Karşıdan karşıya geçerken aklıma gelip de hiçbir zaman cesaret edemeyeceğim bu seçenek üzerinde biraz daha düşünüyorum.

Kalabalık biraz daha tenhalaşıp yürüyüşümü yönlenmediği bir an içim bu defa ölümüme sıkılarak seriye bağlamayı sürdürüyor. Vah vah, ne iyi insandım oysa ki ben. Ben var ya ben, dünyada sadece kendisi gibi insanlar olduğunda sorun çıkmayacaklardanım. Durun önce size bunu açıklamak isterim.

insanları çok çeşitli seferler sınıflandırırız değil mi? Irk, ulus, efendime söyleyeyim burç, yaş, taşralı, şehirli, vesaire vesaire. Öznel yorumlarımızı da katarız üstüne mesela; iyi, kötü, yakışıklı, sakin.. Tüm seçenekler belirli bir şey için hiçbir vaatte bulunmuyor o da şudur: hangisi en sorunsuzu. Mutsuzluğun Lordu, sevgili ben, şöyle bir kıstas düşünürüm bir insanı inceleyeceğim zaman: dünyada sadece bu kişi olsa dünya nasıl bir yer olurdu? Aynı açgözlülük insanları birbirine kırdırır mıydı, aynı kibir insanları birbirine sürat çevirtir miydi, aynı koketri insanları beğenmekten alıkoyar mıydı diye vs vs düşünürüm.

Sevgili dostlarım, işte brn kendim: bendeniz dünyanın en mutsuz adamı öyle bir insandır ki, herkes kendisi olsa dünya olağanüstü güzellikte bir yer olurdu, Kimse kimseyi kıskanmaz, herkes herkesi sever, hiçkimse hiçkimseyi üzmez, her biri bir diğerine bağlanırdı. KEŞKE beni tanısanız be! Cillop gibi bir insanım ben esasen.