Dolup dolup deposu taşan insanların mutsuzluğu gözyaşları halinde belirir insan vücudunda bilirsiniz, tipik bir insan yetisidir bu. insanlar çaresiz hissettiklerinde vücutlarından tuz, mineral ve sıvı kaybetmek suretiyle tepkilerini ortaya koyup rahatlarlar. Belki de fazla tuzlu yemişlerdir.

Bense sevgili dostlarım, o denli beceriksiz, o denli kabiliyetsiz biriyim ki.. AĞLAYAMIYORUM. Açamıyorum o musluğu ne yazık ki. iki koli üç katlı peçeteyi tıkış pıkış yutmuşumcasına sıkışık ve kabız bir ruh halimde debelenip duruyorum, ancak ağlayamıyorum da. Kıskanıyorum tüm ağlayanları, kahrolunuz! Ooh, ne güzel bir son çare! Sen git, çabala ya da çabalama çözüm bulama, hiçbir ilerleme kat edeme, ama hoop! Ağla ve rahatla, ne beleş iş! Sonra o rahatlamanın verdiği enerji ile sorunlarını çözebil, Ne âlâ memleket.

Bense kıvrayanım, bir ruh müshili bulamayayım, sıkışayım sıkışayım da patlayamayayım, hiçkimseye de bulaşmayayım. Susayım, ağlayamayayom, rahatlayamayayım da.. Öf..