Bu hayatın amacını anlamış değilim. Etrafıma bakıyorum herkes bir koşuşturma içinde diğer tarafımda birbirine bağıran iki çift heralde ayrılıyorlar ama birbirlerini sevdikleri belli.Bir tek benmiyim heran ölümü düşünen şükür müslümanım namazımı kılarım ama ölüm aklımdan çıkmaz. Kimseyi üzmemeye çalışırım. Bugün bi arkadaşım sınava tekrar girip hukuk kazancağını söyledi. Dedim neden böyle bir şeye karar verdin 2.sınıftayken. Dediki hayatımı kurtarcam. Peki hayatının 2 senesi çöpe gitti bu hayat kurtarmaktı. Onada dedim ölüm var doyasıyaca yaşayabilceğimiz bir hayat varken hayat kurtarmak neden. Bakıyorum herkes sabahtan akşama kadar çalışıyo neden para için daha rahat bir işe girirp hayatlarını yaşamak yerine zorlanmayı ve parayı tercih ediyorlar. Mesela itfayiye abi girdiğinde 1 gün çalışma 2 gün tatil ne güzel ama maaşı sadece geçinebilceğin kadar.Ama ne hayatını yaşabiliyon.Ömründe istanbuldan çıkmıyorlar nedendir.Ya abi gavur geliyo memleketi karış karış geziyo sen hala para itibar peşindesin bırakın bu dünyalık işleri şu kısacık ömrünüzde mutlu olmayı deneyin. Daha demin bu entry yazarken bu çiftler ayrıldı.Ben erkeğin yanına gittim abicim iyimisin. Dedi kötüyüm be birader seviyodum. Ayrılmak zorunda kaldım. Dedim ki hayat üzülmek için çok kısa öşurda 2 saniyemiz bile garanti değilken koş git tekrar dene çocuk hızlıca uzaklaştı kızın yanına doğru neyse beyler herkese iyi geceler bu gecede dışarıda kaldık donuyom amk.