ulan insanlar beni mutlu sanıyor. çevremdeki insanlar beni mutlu sanıyor. ulan benim küçülükten hayatım kaydı. annem babam ayrıldı. hemde öyle anlaşarak falan değil. kavga gürültüyle.bir kaç sene babasız büyüdüm. sonra babam geri döndü. başka biriyle evlendi.o kahpe kadınla yüz yüze gelmek zorunda kaldım. evde kavga gürültü ekgib olmazdı.2 kardeş büyüdük. birde ablam vardı.o da mutsuzdu haliyle. evdeki kavgadan gürültüden derslerimde başarısız oldum. insanlar tarafından aptal gözüyle görüldüm. ezildim.insanların kalbini kıramadım. herkesle beraber güldüm.bir köşe başında tek başıma ağladım hıçkıra hıçkıra. kardeşim dediklerim benim mutlu günümde yanımdaydılar.zor durumumda tanımamazlıktan geldiler. intihara bile yöneldim. ciddiye alınmadım. özgüvenimi kırdılar. kalbimi kırdılar. terk ettiler. buluşmalara çağırılmadım. hayatımda tek aşık olduğum kadın annemdi. annemin ezilmesine dayanamadım. gözümün önünde annem şiddete uğrarken sadece ağladım. gelecek kaygısıyla yaşadım. anneannem öldü annemin pgibolojisi alt üst oldu. kısacası hayatım gibiliyor.pek iyi hala beni mutlu sanıyor musunuz ???