aramızdaki çoluk çocuktan bahsetmiyorum... herkes hayatında böyle evrelerden geçmiştir. hayatın anlamsız oldugu. herkesin sizi istenmeyen biri olarak düşündügünüz. gündüzleri uyuyup geceleri sokaga çıkan tek başına aglayan ne yaparım ne ederim diye kendimize sordugumuz ama bir cevap bulamadıgımız. arkadaş ortamımızın olmadıgı veya olanlarlada kendimizi soyutlarak bir bakıma hep yanlız kalmak isteyerek ama geceleri aglayıp niye yanlızım dedigimiz o evreler. müjdemi vereyim bitiyor o sıkıntılı kendimizi boşlukta hissettigimiz o zamanlar. zaman herşeyin ilacıdır. askere gitmen kafanı dagıtır. insanlara yabancı olma. her ortama girmeye çalış. insanlardan merhaba beklemeden ilk adımı sen at. yeni insanlarla tanış ve onlardan bişeyler kapmaya çalış. kimseye güvenme. güvendigin insanlardan kelek yiyince dogrultamıyorsun kendini. ve şunuda diyim sana tek gerçegin aile oldugunu insanların yalancı yüzlerini görünce anlayacaksın. aileni hiçbirşeye degişme.