Yine aynı gün okul bir karıştı pir karıştı. esranın son iki dersi boşmuş çıktı gitti.ben bekliyorum. giriş kapısının orda ankaragüçlü kupayla demli çay içiyorum asayiş büro voleybolda takılıyor bahçede. milliyetçiler ve kökten dinci cemaatçiler voleybol maçı var.biz milliyetçiyiz.bu cemaatçilerden nem kapmaya başlamıştık artık. saygı duyduğumuz öğretmenlere saygısızlık ediyor, ders dinletmiyorlardı. edebiyat öğretmenimi severdim bayağı.o kadın kadar naif birini tanımadım hala.biz de batuyla dinler, size nasıl anlatıyorsam bu hikayeyi orda da aynı argoyla kendi üslubumca anlatırdım. Bizim üstümüze titreyen öğretmenler bizim dilimize değil dinleyip sindirdiğimize önem gösterirdi.biz de ömer Seyfettinin benamus oğlu tahir, vatansız bi lavuktur diye rahatça o bilgiyi sokak ağzıyla tekrar hocaya sunabilirdik örneğin. Salça olurdu bu gibtiğim cemaatçiler.

Velhasılı voleybol maçı devam ederken bu cemaatçi muallaklerden biri,ki bu benim sınıfımda, o alanda oynayan asayişten çok değer verdiğim dostlarımdan biriyle münakaşaya girdi.ben kafadan diyorum arkadaş giber atar el sürmeye gerek yok. ulan lavuk bizim çocuğa bir şamar attı. bizimki dizinden ameliyatlı dengede duramaz öyle ani birşey olunca. arkasına düştü. düşerken tişörtünden tutmuş cemaatçi, üstü de parçalandı. diğer cemaatçiler toplanmaya başlayınca benim dünya karardı çayı mayı bırakıp indim kalabalığa koşa koşa arkadaşın üstündeki ipneye bir tekme salladım, gerek burun gerek taban dıbına koyuyorum sarımsak ezer gibi vuruyorum. Benim bi kemer bi tekmeler namlı zaten amk. başka bir arkadaş cemaatçinin üstüne yatınca öldürmeyeyim diye ona da isabet etti 4 5 yeşiltaş kundura darbesi.o da yamuldu biraz.