O gece hiç uyuyamadım beyler. Ben ne yaptım öyle. Ne zaman aklıma gelse kendimden nefret ederim hep.
Birkaç saat hareketsiz yatakta durduktan sonra kendine gel domalamayan dedim kendime.
ilk önce odamın yerini değiştirmekle koyuldum işe.
Artık hiçbir sorun olmayacaktı hayatımda. Sınavıma çalışıp, yalnızca Mervem ile ilgilenecektim.
Ertesi gün arka odaya yerleştim. Eliften ne kadar uzak o kadar iyi. Biraz babam yardım etti. Uzaklaştırmayı duyunca biraz kızmıştı ama neyse soru çözersin evde isabet oldu diye geçiştiriyordu işte.
Genel olarak Ahmeti umursamıyormuş gibi gözüksem de gerçekten çok korkuyordum. Başıma bir iş gelmesinde değil, Mervenin ve benim huzurumun kaçmasından. Başka haince planları var mıdır diye düşünüp duruyordum.
Daha çok korktuğum şey ise Mervenin okulda yalnız kalmasıydı. Okulda doğru düzgün dostum kalmadı ve okul ahmet bininin yancılarıyla doluydu.
içim içimi yiyordu bu düşünceler yüzünden. Her teneffüs aradım merveyi ilk gün. Yan gözle bile baksa okulu başına yıkardım o herifin.