Hiçbir şeyi umursamadım sıkıca sarıldım hiç bırakmak istemedim. Sadece sarıldım 5 dakika.
ikimiz de ağladık.
"Seni affetmem için bir neden söyle domalamayan."
" Yaptığıma şerefsizlik de. Hayvanlık de eşşeklik de. Kendimden ne kadar nefret ettiğimi bilemezsin böyle bir şey yaptığım için. Ama istemedim. Hiç istemedim bunu yapmak. Noldu bilmiyorum. Bir anda oldu. Yalvarırım bırakma beni. Vaz geçme benden. Seni asla bırakmam ben nolursun."
O gün kendime söz verdim beyler. Sadece ve sadece Merve olucaktı. Ne ahmetle uğraşıcaktım ne başka kızların büyüsüne kapılacaktım hiçbir şey. Sadece mervem olucaktı. Başka da kimseyi düşünmeyecektim. Yeter ki beni affetsin bir tanem.
Sana tekrar güvenmek istiyorum dedi.
"Bana tekrar güven. Bir daha asla boşa çıkmayacak bu güvenin."
Başımıza ne kadar şey gelirse gelsin, üstümüzde ne kadar kara bulut dolaşırsa dolaşsın seni asla bırakmayacağım dedim.

Elini tutmaya, dokunmaya bile kıyamadığım kıza neler yapmıştım. Bunun için hayatım boyunca kendimden nefret edecektim.

Merveyi evine bıraktım. Babası oralı bile olmadı kapıyı açtı girdi içeri huur çocuğu. iyi akşamlar diye bağırdım içeriye.
Ses yok.
Göz göze geldik merveyle. Yakınlaştık. ikimiz de utanıyor ve çekiniyorduk. Yavaş yavaş yakınlaşıyorduk. Sonra dudaklarımız birleşti. Hala göz gözeydik. Sıkıca tuttum ellerini. Birazcık geri çekildim onu asla bırakmayacağımı tekrarladım. Seni seviyorum dedi ve kapattı kapıyı. Ben de evin yolunu tuttum.