Fatih ve furkan vücutlarından dolayı hızlı koşamasa da ahmet ve diğerleri yalnızca birkaç metre arkamdaydı. Ya durup birkaç tane vurmaya çalıştıktan sonra dayağı yiyecektim ya da gücüm tükenene kadar kaçıp tertemiz sıyrılacaktım meseleden.
Telefonumun çalma sesini duyar gibi oldum. Hızımı hiç azaltmadan kimin aradığına baktım.
Arayan merveydi.

Birkaç dakika sonra nefes nefese kalmış bir şekilde izimi kaybettirdim. Hemen Mustafayı aradım.
Olanları anlatınca mustafanın sinirleri alt üst oldu. Üstlerine salsam gebertirdi hepsini. Sıra ona da gelecekti.
Merveyi aradım. Telaşlı bir şekilde açtı telefonu.
-Domalamayan??? -Noldu??
Heriflerden kaçtığımı merveye söyleyemezdim. Zaten gururumu yeterince ayaklar altına almıştım. Konuştuk gitti dedim.
inanmıştı. içi çok rahatlamıştı canım benim.
Bir daha olay çıkmayacak sanıyordu.
Buluşalım nerdesin dedi.
Bizim evin ordaki parka geldi. Oturduk beraber gevrek yedik.
Ve ağzından o müthiş kelimeler çıktı:
-Seni çok seviyorum.