Küçük de olsa bir korkuyla açtım telefonu. Alo dedikten sonra kızın hafiften titrek sesiyle:"Bana Nick Kalmadi nerdesin?" diye sorunca anladım ki babası hâlâ yanındaydı. Cünkü benimki hiç bir zaman ismimle hitap etmezdi. Ben de eve doğru gidiyorum dedim. Bizim eve gelsene babam seninle görüşmek istiyor dedi. Ne zaman? Neden? diyerek salağa yatmaya çalıştım. Babam seni bekliyor tanışmak için dedi. Tamam dedim 15-20 dakika sonra ordayım dedim. Dedim çünkü üstümü değiştirmem gerekiyordu. Eve zar zor ulaşınca gizliden kimsenin görmemesi için gizliden ve yavaştan açtım kapıyı. Odaya geçip kıyafeti çıkarırken fark ettim ki kolum da kanıyor. Yaramı temizledikten sonra mecburen daha kalın bir şey aldım üstüme. Daha sonra biraz daha kendime gelmem için yavaşça yürüyordum tekrar apartmana doğru. Kapıya varınca kızı aradım kapıdayım gel kapıyı aç diye. Hem babasının tam olarak ne diyeceğini bilmediğimden hem de teyzeyi bir daha göreceğim korkusuyla iyice gerilmiştim.