Evet meltemle kacmistik o şehirden açıktan okulumuzu okuyorduk ve aynı cafede garson olarak calisiyorduk yetiyordu bizi gittiğimiz şehirde arkadaşım vardı öğrenci evi tek kalıyordu biz gelince yalnızlıktan kurtarmistik onu kiraya da yardım ediyorduk her şey düzelmişti sanırım meltem yanimda okulumuzu da bitirmeye calisiyorduk bir yandan yanı normal insanlardik artık ama unutamadigim ve anilarımın kaldığı o şehir annemi bırakıp geldiğim o şehir dusunmemeye unutmaya çalışsamda olmuyordu sanki beni geri çağırıyordu oraları gel diyordu gitmicektik diye söz vermistik meltemle birbirimize o bataklığa tekrar batmicaktik ama dayanamıyorum annemi merak ediyordum sürekli