Kız ve ailesi hastaneden cikip geldiler. Annem de hazırlan geçmiş olsun a inelim dedi. Aşağıya indik tabi kız uyuyodu ilk başta. Başladı annemle annesi muhabbete. Babası çıkmıştı evden. 1-2 saat sonra kız da geldi. Sarilamadik ama. Annesi de ordaydi. ikimizde zor tutuyorduk birbizimiz. Nerdeyse kaybedicektim onu. Annesi bir anda lafa girdi kızın. Seni kurtaran çocuk bu tesekkur etsene felan dedi. Kız da geldi ve sarıldı bana. Annesinden Allah razı olsun o gün beni çok büyük bir duygu yüklenmesinden kurtardı. Sıkı sıkı sarildik. Çok tesekkur etti kız ve ardından . şaka maka ben kahraman olmuştum. Kızın babası geldi eve. iyi akşamlar dedi içeri girdi. Birde o bana bizim kahraman burdaymis deyince benim ego tavan tabi herkes yapardi yerinde kim olsa tabi zordu kaldırmak ama canı saolsun gibi saçma sapan klagib laflara başladım. 4-5 gün gorusmedik. Okulun ilk günü geldi. Artık rahattim aşağı indim ve eğer kıvırcık gidicekse okula beraber gidelim dedim. Annesi çok sevindi. Bizde nasıl göndersek aklımız kalır diye düşünüyorduk felan ddedi. Gene kahraman olmuştuk. Ama çok gülen çok ağlar diye bir laf var ve gerçekten çok dogru. Hikâyenin sonunda anlicaksiniz niye böyle dedigimi. Herneyse kızla güle oyniya gittik okula. Ben tabi bizim tayfaya kızı nasıl kuratdigimi anlatıyorum felan derken hoca girdi sınıfa bedenci. Sınırlıydı baya hemen yoklamayi alıp yerine geçmiştim. Herkes aşağı dedi. Herkes indi. Kivircigim da indi. Ben kaldim. Hocayı çok seviyordum ve sordum hocam noldu diye