Sonra bende ergence bir şey yapmaya karar verdim. iki tane defter aldım 4 yılda ki anıların hepsini yazdım 1 ay içinde. Ellerim şişti umursamadım bazen bira ısındı masada bazen sigara küllükte söndü. Lise, üni hayatım boyunca oturmadığım masama o yazı için oturmuştum. Hiç küfür etmedim hiç kızmadım ona mutluluklar yazdım o iki deftere. Sonra göndersem mi göndermesem mi diye düşünürken zaten tatil gelecekti. Birkaç günlük tatil oda buradaydı. Eve geldiğinin ikinci gün gittim mahallesine. Canlanmıştı mahalle sanki ağaçlar kışın bile yaprak açmıştı. Kedi köpeğin geçmediği mahalle insan kaynıyordu. Kapısını çaldım onun açmasını beklemiyordum zaten. Kapısının önüne poşetle bıraktım bir tane de kağıt yapıştırıp üstüne Nida’ya yazdım.

Kaldırımıma geçmiştim hemen. Bekledim odasının lambası yandı. Sonra geri kapandı çay alacaktır herhalde dedim 1 saat falan bekledim tekrar yanmadı. Çöpe atmıştır la dedim gittim eve. Emin olmadığım şey bile koydu bana. 5 Gün sonra gidecekti buralardan. 4.Gün uyuyordum kapı çaldı Açtım kimse yoktu. Kapı koluna bir tane poşet asılmıştı. Benden zeki kız ben yere bırakmıştım amk. Aldım poşeti. Küçük bir not defteri vardı ilk 6 sayfası doluydu sonrası boştu:

“Benim senin gibi uzun yazacak kapasitem yok. Edebiyatım kötü. Defterleri okudum hatta yanımda zütürmeyi de düşünüyorum. Ben seni sevdim ve halada seviyorum hayatımda kimse yok aslında söylemeyecektim bunları sana. Benim hayatımda senden başka kimse olmadı olmazda zaten. Ben sözü bozdum okya sürekli sana söz verdirdim gitme diye ben gittim üzgünüm ama böyle olması gerekiyor. Okula devam etmeyeceğim okulu bırakmama bir şey sebep oldu. Ama gidecem Ankara ya gideceğim tedavi olmam lazım. Çünkü ben kanserim.