Burda kaldığım sürece hepinizi tanıdım hepiniz zıpkın gibi dürüst çocuklarsınız bu özelliğinizi hiçbir zaman kaybetmeyin……..
Burada öğrendikleriniz hayatın ta kendisidir insanları tanıdınız burda…….
Ama unutmayın asıl askerlik bundan sonrası (bunuda herkes söyler bende hep söylemek istemiştim)
Biliyorum ki gözüm asla arkada kalmayacak…..
Çünkü sizler benim gözümü arkada bırakmayacak kişilersiniz…….
Sizinle beraber askerlik yapmak benim için bir gururdu arkadaşlar……
Dedim ve çıktım…..
Ağlayanlar vardı tabi bende zor tuttum kendimi ağlamadım ama yanaklardan süzüldü yani.

Tam gidicem arkamdan bi ses duyuldu komutanım diye. döndüm baktım devran komutanım diye sarıldı ağladı bi süre sımsıkı sarıldı ama gitmemi istemiyormuş gibi. Arkadaşlarıda arkadan bizi izliyorlar gene ağlayanlarmı istersiniz yere çökmüş bizi izleyenlermi istersiniz hepsi var.
Gözyaşlarımın içinde dedim ki ;
Ben artık gidiyorum artık kendi yolunu çizmenin vakti geldi. Benim işim buraya kadar sonrasını kendin halledeksin. Ben sana güveniyorum yaparsın sen terhisini aldığın zaman kimseyle konuşma kimseye bir şey deme. Ablalarını arama şimdi zamanı değil. Burdan direk konyaya git seni tanıdığını iddia edenlere ihtimal verme sakın. Kimseye güvenme tamam mı ?
Benide unut ben yokum gibi davran sanki hiç yokmuşum gibi hayatına devam et.
Ama komutanım sizi unutmak mümkün mü dedi
Evet dedim mümkün….
SAKIN BENi ARAMA!!!
SAKIN………

Sonraları öğrendim askerliği bitti çocuğun dediğim gibi yapmış terhisini aldığı gibi konyaya yeni görev yerine gitmiş kimseyle konuşmamış giderken arkadaşlarıyla vedalaşmış çıkmış gitmiş.
Şimdi ne yapıyo ne ediyor hiçbir bilgim yok
Arada hatırlayıp Allah razı olsun diyorsa oda yeter bana.

♞