Muhsin abi bana baktı ve adamın kafasına tek el ateş etti sonra konuşmaya başladı "işte görüyorsun hayati olmayan adam bu işler böyle yürüyor acımak diye birşey yok bizim
işimizde acırsan acınacak duruma düşersün" dedi. Hala alışamadığım olaylar beni iyice bataklığa itiyordu farkındaydım fakat birşeyde yapamıyordum. Polise gitmeyi defalarca
düşündüm ama adamın dışarda bi ton elemanı var annem veya ben hayatta kalamam diye kendime söz geçiriyordum. Alışabilir miydim bu işe ? Bilmiyorum, zordu hemde fazlasıyla.
Muhsin abiyle mekandan çıktık telefon etti hemen "Şurda bir ceset bıraktım gelip temizleyin". Pgibolojim alt üst olmuştu ne yapacağım konusunda en ufak bi fikrim bile yoktu. Muhsin abi "Alış artık buna bu saatten sonra sende bizden birisin" dedi. Onlardan biri mi ? Katil mi olmuştum artık. Muhsin abi beni eve bıraktı ve bana bir cep telefonu verdi.

"içinde sadece ben kayıtlıyım. Her aradığımda açacaksın" diyede ekledi tamam diyebilmiştim ve eve gidip hemen duşa girdim. Üzerimdeki stresi bi şekilde atmak zorundaydım. Acaba anneme anlatsam birşeyler yapabilir miydi. Hayır kimseye anlatmak yok diyordum kendi kendime bi batağa girdim kimseyi sürüklemeyecem diyordum. Ama bu şekilde giderse pgibolojim tamamen yok olacak ve hayatla bağım olmayacaktı. Dile kolay 14 yaşında bir çocuğun bunları yaşaması herkesin hazmedebileceği birşey değil.