Benim ömrüm dışarıda geçti beyler. Konuşurum sürekli, insanlar hep sever sırdaş edinir beni.Şehir şehir gezerim. iyidir aslında benim gibi olmak gerçekten iyidir.
Ama ben bayrağı kime bırakacağım. Benim çocukken ayakkabılarım hep yırtıktı. Parasızlıktan değil yolları arşınlamaktan, top oynamaktan, meyve çalmaktan, yazın camiye gitmekten, kışın poşetle kaymaktan.Şimdiki çocukların elbiseleri, ayakkabıları hep yeni. Cıvıl cıvıl. Oysa ben bir günde 4 pantolon kirlettiğimi annemin giyecek pantol kalmadığında beni nasıl terlikle dövdüğünü hatırlıyorum. Hepiniz benim bir aynamsınız bir bensiniz biliyorum.Şu kadarcık bir fark yok aramızda.Biz nasıl böyle oldukta kaldık bu ince ekranın arkasında. Ulan sokaksa ne güzeldi hatırlamıyor musunuz.Bir duvarın üstünden atlayıp köşe bucağa işemeyi hatırlamıyor musunuz.Bu gün bunlar değiştiyse bu yazdığımdan sırf oturup bunları yazmaktan başka bir şey yapmadığımdan. Haberiniz olsun.