Haziranda pikniğe gitmiştik.O zamandan beri sırtımda bir kaşıntı oluyordu.Ama merak edipte aynada bakmadım bir gün.Ne olduysa dün gece oldu.
Yattığım sıra sanki sırtımın dibine bir taş koymuşlar. Hareket eden bir taş. Umursamadım geri yattım. Tekrar uyandığımda yerdeyim. Taş sırtımda yine.Ev arkadaşıma dedim ne var lan benim sırtımda bak hele.Bu baktı gayet doğal bir şekilde olum kene yapışmış fare kadar olmuş dedi. Gittik arabadan levyeyi alıp keneyi sırtımdan söktük.
Karşımıza oturttuk. Dedim ki olum sende hiç mi utanma arlanma yok, ömrün boyunca hep böyle milletin sırtından mı geçineceksin, bir baltaya sap olmayacak mısın amk paraziti..Pis pis sırıtmaktan başka bir şey yapmadı. Benim nevrim döndü o onda.Bu sefer ben buna yapıştım ne kadar kan varsa geri çektim.
Sonra küçüldü, zavallı bir şey oldu.Bu sefer dedim ki hoşuna gitti mi, biri her gün böyle yapsa sana, her gün kanını çekse nasıl olur?
Baktım bu hüzünlendi ağlamaya başladı. Tesselli etmedim namussuzu.Ama zayıf düştüğünden bayıldı. Acıyıp veterinere zütürdük arabayla. Veteriner anemi teşhisi koydu keneye. Acilen kan nakli yapılmazsa öleceğini söyledi.
Şans ki keneyle kan grubumuzda aynı çıktı. Başta bırakın gebersin diye düşünsem de sonradan acıyıp iki ünite kan verdim kendisine. Hayatını bana borçlu artık.Ne desem ikiletmiyor. Milletin sırtından geçinmeyi de bıraktı. Sigortalı işe başladı. Evimize bir ekmekte o getiriyor artık.