Cuma günüydü yine sanırım. Melisa'yla görüşemeyecektik zaten. Emre'yle çıktık yola. Beyler 500 liramız vardı demiştim hatırlarsınız. 400 ile gidecektik demiştik ki 500 alalım olm rahaaaat rahaaaat yeter de yanımızda bulunsun. Zaten gelince kenara atarız geri. Anasını gibeyim minibüse 2 lira verdik allahtan öğrenci alıyorlardı yazın da. Ki vermesek de zütürürlerdi çok insancıl oranın minibüs şoförleri. Neyse verdik 2 lirayı. Emre'nin akbilindeki para duruyordu allahtan, bende de az vardı. Otobüse tam yetti. Bindik. Gidiyoruz. Biletleri önceden aldığımız için sorun yok. Gittik otogara. Otobüs kalkış saatine 3 saat var biz açız. Duruyoruz öyle uykumuz da var. Bankta oturduk az saçma sapan makara kukara geçti.

Cepte var 25 kuruş. Diyoruz ki otobüs kalksa da artık gitmeye başlasak. Hani aklımızda eve gidelim de yemek yeriz bari yok he. Nerde oraya kadar dayanabilecek güç. Çok açız. Otobüs kalksa da ikram verseler ikişer tane alırız kekleri idare eder. Anasını gibtimin otobüsünde ikram vermediler.

Feribota bindi otobüs. Yukarı çıktık Emre'yle. Benim uykum var çok feci üşürüm uykuluyken. Dedim ben iniyorum sen in ben burdayım dedi. indim oturdum koltuğuma ayağımın altında bi şey var. Aldım açılmamış eti cin paketi. Allah affetsin dedim indirdim cebe. Emre'ye mesaj çaktım böyle böyle eti cin buldum gel yarısını vereyim. Bırak lan bana da dedi birazdan incem. Şimdi in yoksa yerim dayanamıyom dedim. Bırak lan işte birazdan incem dedi. Gömdüm beyler benden survivor falan olmaz o gün anladım.