Birbirimizin. telefonlarına bakmaya başladık. Dikkatimi çeken birşey vardı, hep mesajlarını siliyordu. Nedenini sorduğumda, "bulundurmam hiç" filan diyip geçiştiriyordu.O şüphe kalbime o an düştü beyler.O günden sonra dahada dikkat etmeye başladım ama birşey yoktu."Bana güven biraz" diyordu. Bende inandım be, kendi kendime kızın günahını alıyorum boşuna dedim. Bugüne kadar. Saçma bi sebepten tartışmıştık, barıştık dün. Ders sonunda ablasının yanına şehir dışına çıkacağını söyledi. Ders bitti telefonu sıranın üzerindeydi. Bakmak istemedim beyler korkuyordum, göreceğim şeyi hissettim. Konuşma şöyleydi.

MELiS:M Amk Oğlu:O.Ç

O.Ç: iyi akşamlar hatunum

M:Sanada cancağızım

O.Ç: Napiyosun

M: iyiyim napayım yatıcam şimdi

O.Ç:Hep böyle yapıyosun ama(kimbilir ne zamandır konuşuyorlar)

M:Napayım sabah erken kalkıcam, hadi öptüm yanaklarından

O.Ç:Hep yanak ama dudak olmazmı

M: Ya salak şey bakarız

BUGÜNKÜ YAZIŞMA

O.Ç:Geliyorsun deme buraya

M: Çıkıcam birazdan

O.Ç:Pazar bendesin

M:Tamam

Beyler hani boğazınız düğümlenir ya konuşamaz, yutkunamazsınız. Ciğerim parçalandı be beyler ciğerim. içeri geldi, telefonu elimde gördü, sınıfın içinde bana bağırmaya başladı."izin aldınmı, özelim bu benim" diye konuşamadım beyler. Allah beni kahretsinki ağzımı açıp iki çift kelime söyleyemedim.