Sinirden ölecektim neredeyse, sakinleşmem gerekiyordu. Evden uzaklaşmış hiçbişey düşünmeden sadece yürüyordum. Ormanlık bir alanda yürüyorum ıssız biryer. Uzaklardan bir ses duydum. "Yardım edin, imdaaat!" diyordu ve ikinci bir ses "Kes sesini sıkarım kafana" diyordu. ilk önce korktum ve kaçmayı düşündüm fakat merakıma yenik düşüp oraya gitmeye karar verdim. insanın başına ne geliyorsa meraktan geliyor zaten. Yakınlaştıkca ağlayan bir adam sesi duyuyordum. Olayın verdiği telaş kalbimin çok hızlı atmasını sağlıyordu.
Olay yerine geldim ve çalılıkların yanından olan bitenleri izliyorum. 30-35 yaşlarında genç bir adam diz çökmüş elleri bağlı, yanında takım elbiseli bir adam elinde bir silah ve az
ötede parkedilmiş siyah lüks bir araba farları açık. Film sahnesi gibiydi ve çok korkuyordum, neden burda olduğumu düşünmektende kendimi alamıyordum. Tam ben bunları
Düşünürken ensemde soğuk metal gibi birşey hissettim ve bir ses "Hareket edersen dağıtırım beynini" diyordu. O an öleceğimi sandım, titriyordum. Kalk ayağa dedi aynı adam.
Kalktım ellerim havada gidiyoruz. "Abi köstebek buldum" dedi ve güldü. "Şu işimi halledeyim onunda icabına bakarız" dedi abi dediği adam. Belli ki patronuydu. Ve yine aynı adam konuşmaya devam etti "Yolun sonuna geldin ishak" dedi ve pis pis güldü yine. ishak dediği adam yalvarmaya devam ediyordu. Sonra patron olan adam bana baktı yazık olacak sanada dedi. Bunu demesiyle ben ağlamaya başladım.