ilk zamanlar, duygu olduğu için melise yakın olmuyordum, istesemde olamazdım zaten.Ben yolda yürürken karşıdan kız gelince ayağım düz zemine takılıp, yalpalayan adamım beyler. Ayriyetten duygu ve melis ilkokuldan arkadaşlardı. Aralarında fazla muhabbet yoktu ama, sınıfta yanyana otururlardı. Benim melise olan sevgim yavaş yavaş artmaya başlıyordu beyler, hatta onun için twitter açıp onu takip ediyordum gizli gizli kendimce.Ama zamanla fark ettim ki,ben sevginin en güzelini, en temizini yaşıyordum onu uzaktan karşılıksız seviyordum. Diğer herşeyde olduğu gibi buda yolunda gitmedi tabiki beyler gidermi hiç. Duygu melise herşeyi anlatmış.Ben içimden neden diye haykırıyorum kendimi parçalamak istiyorum sevdiğim kızı kaybettim şimdi napıcam diye düşünüyorum ama duyan bi Allah. Böyle böyle zaman ilerledi.Ben ümidimi kestim ama uzaktan onu izliyorum yinede.