Düşünüyordum aslında iptal etsem bileti, burda sabahlasam o gelse falan görürüm yine öyle giderim diye ama içimdeki o anlamsız inat olmaz, yapamazsın diyordu öyle kötü sıkışıyordu ki içim daha çok ağlıyordum. Sonu gelmicekmiş gibi. Sadece onunla konuşmak istiyorum orada saatlerce. Öyle de oldu 3 saat konuştuk. Yarım saat kala kapadım telefonu. Hala ağlıyordu ama gitme nolur diye. Genel olarak tatlıya bağlamıştık konuyu ama yine de gidiyordum işte..

Ondan sonra o 2 ayımız yine inişli çıkışlı güzel, tıkırında gitti. Birbirimize daha çok bağlandık. Utanmıyorduk birbirimizden hiçbir şekilde artık. Dedim ki tatilin sonuna doğru bir daha gelicem yanına. Ama bu sefer Bursa'ya Emre ile gidecektik. Bu binle bir yer tutacaktık. Her şeyi planladık, ben kalacağımız yeri seçtim. Önceden görüştüm telefonla. Yaşları söyledim problem olmaz denildi. Ve gittik. Sırt çantam ve bavulum vardı. Bu sefer ikisi toplam 40 kiloydu. Ben alışığım dedim bu bana koymaz ama otobüsü beklerken ebem gibildi bu muallak şahittir. Sırt çantamda laptop ve tavla vardı beyler siz düşünün artık. Laptop çelik kasa lenovo bilen varsa aranızda zaten o tek başına 7-8 kilo.