Verdikleri fiyat gereksiz fazlaydı sistem bizi hoplatacaktı yani yine.Bu fiyat bizi bayağı zorlardı kendim çalışsam yapabilirmiyim diye düşünmeye başladım o an vazgeçmeyi düşündüm ama "bi şekilde hallederiz" dedi annem. Parayı alacağını duyan müdür hemen standart zeki öğrenci konuşmalarına başladı tabiki.Yok efendim ne kadar oturaklı bir genç, duruşundan belli ne kadar zeki olduğu, bizim böyle gençlere ihtiyacımız var filan az daha otursak, beni peygamber ilan edecekti muallak, senetler imzalandı o kalemler imza atarken tutasım geldi. Yapamadım tabiki içimde o paranın acısının verdiği buruk bi sıkıntıyla ayrıldım. Okuldaki sınıf arkadaşlarımın çoğu özel okullara kaçmışlardı. Devletin 3.000 tl yanlış hatırlamiyorsam indiriminden yararlanıp parası olan özel okulları doldurdu. Bayağı geçen olmuştu 32 kişilik sınıf 14 kişi kaldı siz düşünün. indirimli halde bile özel okulların en düşüğü 9.000 tl civarını buluyordu. Tabiki ailemden bunu isteyemezdim, istesemde gidemezdim zaten zorlamaya gerek yoktu. Hayat onlara güzeldi zaten neyse. Sınıfta bir kız vardı, adı duygu olsun. Duyguyla 3 senedir aynı sınıftaydık,ama muhabbetimizin olduğu pekde söylenemez. Merhabalaşırdık en fazla sabahları. Okulda yine standart hocayı bekliyoruz, bana gittiğim dershaneyi sordu nasıl filan iyimi diye, bende tavsiye ettim, önceden ufak bi araştırma yapmıştım dershaneyle ilgili. Sormuş soruşturmuş oda benim dershaneme yazıldı.Ne yalan söyleyeyim mutlu oldum bende beyler en azından sınıfta tanıdık bir sima olur dedim. Yeni kişilerlede tanışmaya pek hevesli değildim zaten.