Biraz uzunca tartıştık bu konuyu nasıl söyleyeceğiz falan diye. Annesinin haberi vardı olumlu karşılar dedi. Kadınla oturup uzunca konuşmamıştık ama bende öyle hissediyordum. Peki ya babası?
Babasına annesi bahsetmiş Nida’nın konuştuğu birisi var diye babası bir şey dememiş ama bilirsiniz beyler babaları hele kız babası birisi gelse sözleneceğiz biz dese adam delirir katliam olur. Nida ailesiyle konuşacak ve beni bir akşam yemeğine davet ettirecek. Yani her şey kıza kalmıştı.
Eve giderken bir hata yaptığımın farkına vardım. Lan kıza sözlenelim dedik yüzüğü unuttuk. En güzelinden iki tane yüzük almak için işe girdim. Tabii hemen girmedim biraz aradım ama bulamadım Yusuf abi’ye falan sordum bildiğin bir yerde iş var mı diye. Kafe de çalışsana olum yazın çok sıkışığız dedi olmaz falan desem de kabul etmek zorunda kaldım. Arkadaşlar işe girdiğimi falan öğrenince gelip kafeye oturdular bahşiş falan da bıraktılar. Sıkışığım aldım ne yapayım.
Nida da gelirdi arada çalıştığımda. Yusuf abi ilk başlarda ses etmedi ama gözleri gibecek gibiydi. Bende Nida’yı kovalardım eve gitsin diye ama sürekli kalıp bana yardım etmeye çalışırdı. Neden çalıştığımı sorduğunda cevaplamazdım.
Ben tepsiyle masa masa geziyorum çayları almak isteyen varmı diye. O da arkadan adisyonla geziyor adisyonu güncelliyor. Koşuşturmasını sevmiyorum ama ben yorulmayayım diye çabalıyor. Sevgi böyle bir şey işte.