Sonuna kadar okudum. Çok haklısın. Ben de 3 sene aynı kızın peşinden koştum üniversitenin ortalarına kadar. Sonra bir kız arkadaşım oldu 2.5 sene beraber olduk. Çok masumdu ve bence güzeldi de. Onu hep sevdim ama benimki aşk değil artık sevgiydi kızlar için. Yaptıklarıyla sevilmeyi de hak ediyordu. Her neyse sonra araya mesafe girdi ve son 6 ayımız birbirimizi suçlamakla geçti. Sonuç olarak da ayrıldık. Şimdi başka birini ayarlamaya çalışıyorum. Ama bu diğer kızı hemen unuttuğumdan değil. Onunla artık zütümü yırtsam da olmaz. Olacak olsaydı da kavga edip ayrılmazdık. ilk peşinden koştuğum kız da aynı. Kız beni sevseydi çoktan severdi. O da gibimde değil, stalkerlık da yapmıyorum. Kıssadan hisse: Aşk bence kesinlikle bir takıntı. istediklerini elde edebildiğinizde bunu siz de anlayacaksınız beyler. ilişkilerde mutlu olmanın yolu mutlu bir çevre yaratmanız(arkadaş+aile) ve dara düştüğünüzde bu insanlara ulaşabilmeniz. Kız arkadaşınız zütünüze tekme koyarsa da gibinizi tepesinden tutup onun istediği yöne değil elinizle çevireceğiniz yöne gitmesini söylemeniz. Ben çok acı çektim ama artık bunu yapıyorum. Kızlar gelir-gider. Siz dağ gibi duracaksınız. Yoksa giben çok olur. Tüm aşk acısı çekenlerin söylediklerimi bir gün başarması dileğiyle... (Başlığı açan arkadaşa da samimi yazısı için ayrıca teşekkürler)