3 hafta da bir. Pazar günümüz birlikte geçerdi. Bazen hiçbir şey yapmaz gezerdik. Bizim sitedeki çardakta oturur çekirdek çitlerdik. Bazen de bir yerlere gider eğlenirdik. Havalar soğuktu çardakta bile oturamadık ya da gidecek bir yer yoktu. Evlere gidelim o zaman dedim. Sonra annesine beni Neden anlattığını sordum. Geçiştirdi her neyse. Akşam saat 9 gibi. Nida beni aradı ağlıyordu, gelebilir misin? Dedi gittim koşarak. 15 dakikalık yolu 5 dakika da gitmiştim.

Vardığımda kapının önünde oturmuş başını ellerinin arasına almış. Yanına oturdum. Hiçbir şey sormadım.5 dakika sustuk.10 dakika sustuk. Sonra Nida? dedim döndü bana sarıldı. Gözyaşları boynuma damladı. Gözlerim doldu ama ağlamayacağım diye kendimi tutum. Babası kumar oynamış. Annesinin, Nida üniye gider diye ayırdığı parayı kaybetmiş. Annesiyle kavga etmişler. Babası onu da annesini de vurmuş. O sırada yumruklarımı sıkıyordum. Tırnaklarım derimle birleşmişti resmen ama o an yapacak bir şeyim yoktu.

Okya dedi canım çok yandı. Sevdiğin birisinin sana bağırması kızması hatta vurması daha çok canımı yaktı. Dedi. içim yandı o sırada. Hay aklımı gibeyim sustum sadece. Verecek tesellim yok. 1 saat falan oturduk.O soğuğa rağmen ikimizde kalkmak istememiştik. Montumu geri bana verdikten, Sonra yukarı çıktı. O çıkınca bende tutuğum gözyaşlarını akıtım o merdivende.

Kalktım karşı kaldırıma geçtim. Odasının ışığı söndü. Hay dıbına koyayım yapmak istemediğin ve yapamadığın onca şeylerin. Kendime küfür ettim, babasına o 15 dakikalık yolu bir paket sigaraya sığdırdım. Ulaan bir günümüzde mutlu bitsin. Başımı yastığa koyduğumda rahatça uyumak çocukluğumuzda mı kaldı yoksam?
edit: imla