Liseden çıktım eve doğru yürüyorum evde zaten tinerciyle balici karışımı iğrenç bir mahallenin ordan geçiyor.Ben tabi hep o mahalleden degilde daha uzun bir yol var arkada orayı dolaşarak gidiyorum. Günüm zaten tak gibi geçmiş dayak yemişim hem hemde sınıfa rezil olmuşum sırf şu sosyal binler yüzünden. Olayları düşünmekten o an aklıma yolu uzatıp dolanmak aklıma gelmedi. Yürüyorum 5 dakika filan sonra etrafıma bi bakayım dedim şu mendil satan çocuklar olur ya ama zorunluluktan olanları demiyorum hırsız ve bin olanlardan işte onlardan etrafimda görünce şaşırdım noluyoruz dibinakoyayim dedim.Önüme bakarak yürüyorum ta ki başta bahsettiğim serseriler önüme çıkana kadar. Birşey demeden yanlarından geçmeye çalıştım fakat laf atıyorlar hem hem de gitmeme izin vermiyorlar. Bende asosyal ezik çocuğum işte bildiğiniz ulan birde kalıplı Birşey de değilim amk. Polisi ararım beni rahat bırakmazsanız filan dedim, güldüler. Paramı istediler ilk başta kaçmaya çalıştım sırtımda hayvan ölüsü gibi çantayla tabi yakaladılar gibe gibe verdim cebimdeki 3-5 kuruşuda üstüne dayağımı da yedim.O sokağı geçerken bile gözyaşlarıma hakim olamadım evin oraya varınca gozyaslarimin dinmesini bekledim. Aslında şimdi düşünüyorum da sadece dayakla kalmasalardı ne yapacaktim asıl ? Ama o dayak işte beni değiştirmişti...