21 Mayıs 2003

Gerekli bombaları temin etmiştik. Sanki bir komutan gibi yönetiyordum etrafa dağılanları. Bölgede ki dağları büyük ihtimal Amerikalı askerler idare ediyordu. Bir şekilde canlı bombaları içeri sızdırıp patlacaktık. Patlamalar sonucu Amerikan askerleri inmek zorunda kalacaktı aşağıya nöbet yerlerini bırakıp. Bizde nöbet yerlerine kümelenip kurşun yağdıracaktık bunların kafalarına kafalarına, benim tek amacım vardı oda yılanı öldürmek.

Canlı bombalar coğrafyayı iyi biliyorlardı. Sonuçta onların vatanıydı. Amerikan askerleri orada işgalciydiler. Amerikan askerlerinin bilmediği çoğu şeyi oranın halkı biliyordu elbet, içeri gireceğiz biz dediler sadece.

Sabaha karşı canlı bombaları gönderdik. Bizde hazırlandık. ilk patlamadan sonra çıkacaktık dağlara doğru. ikinci patlamada en azından nöbet yerlerinde olmamız gerekiyordu. ilk kez o kadar heyecanlanmıştım. Belki de o güne kadar Amerikaya en şiddetli şekilde direnme olacaktı. Diğer direnişçilere güç verecekti bu.

Ve yüksek bir ses duyuldu. Ayağımın altında ki yerin titrediğini hissettirecek kadar büyük bir patlama, anında dağa çıkmaya başladık. Serdar yanımdaydı. "Ağabey, görevimizi yapacağız hissediyorum." dedi dağı çıkarken. Ben ise yorgundum, bir dağı inmiştim. Bir dağı çıkıyordum. Tam nöbet yerlerine gelmişken dağda ikinci patlama duyuldu. Bu patlamayı gözlerimle görmüştüm. Kulaklarım daha iyi işitmişti.

Amerikan askerleri tahmin ettiğimiz gibi kimisi araçlarla kimisi yayan olarak inmeye çalışıyorlardı nöbet yerlerinden, intikam ateşiyle yanıp tutuşan, kimisi karısını, kimisi kocasını, kimisi çocuklarını kaybeden ıraklılar ateş yağdırmaya başladı Amerikalıların üstüne, o sırada üçüncü patlama gerçekleşti ve hemen sonra son patlama. Sokaklara yığılan sivillerde vardı. Sniper ile bakıyordum. Yılanın özelliklerine benzer bir adam arıyordum sadece. Görüp beynini dağıtmak için sabırsızlanıyordum.