4 Mayıs 2003

Aslında Amerikan askerleri devriye olarak geziniyordu ama bu sefer durum farklıydı. Tamamen bölgede güvenliği sağlamak için geliyorlardı. Karşılık verdik tabii ki, tüm halk tarafından gelen bu karşılık benle Serdara zaman kazandırmıştı. Dağlara doğru izimizi kaybettirdik biz. Serdar savaşmak istese bile esir düşmemek için mecburduk. illa ki sağlanacaktı güvenlik çünkü.

Dağın bir tarafına geçince dürbünden izlemeye başladım olayları. Yerde cesetler vardı. Amerikan askerleri duvarların arkasında değildi. Normal ellerinde silah yürüyorlar, bazıları 3-4 kişilik grup oluşturmuş gülerek konuşuyordu. "Düşmüş." dedim.

Sonra bir evin önünde bir adamın gözünün önünde karısına saldırılıyordu. Görünce daha dikkatli baktım. Evet, adama silahı doğrultmuştu bir tanesi diğeri de karısına saldırıyordu adamın gözünün önünde. "Serdar, sence şerefli bir ölüm mü yoksa kötü bir yaşam mı?" diye sordum. "Her zaman şerefli bir ölüm ağabey." dedi. Sırtımdan sniperı çıkardım. "Ne gördün ağabey?" diye sordu. "Koşabilir misin? Yorgun musun?" diye sordum. "Koşarım ağabey." dedi dürbünü verdim. Çok geçmeden oda görmüştü gördüğümü. "Keşke iki silahımız olsaydı ağabey." dedi.