Ben Nida yı lisenin birden beri tanıyorum aynı sınıftaydık zaten. Lise 2 de samimeyitimiz artı birbirimize karşı hiçbir sevgi beslemezdik. Kızlarla dalga geçtiğimiz kaale almadığımız dönemler. Lise 3 teyde de aynı şekilde devam etti. Ta ki Nisan ayına kadar. Doğum günümden önceki gün. Sınıfa geldiğimde Nidayı ağlar bir şekilde gördüm. Etrafında millet toplanmış ne oldu diye. Tabii kimse alışık değil gülen mutlu birisini ağlarken görmeye. Ki bende değilim hemen yanına gittim. Etraftakileri kovdum gidin ben konuşacam kendisiyle diye yolladım. Karşısında ki sıraya oturdum hiçbir şey demedim. Gözlerim dolmuştu o derece şaşırmıştım. Biraz bekledim Ağlaması yavaşladı. Derin nefes aldı gözlerini sildi. Bana baktı ve gülümsedi. (N:Nida B:Ben(onuda anlayın artık amk))
N:Merhaba okya
B:Sana ne oldu ?
N:Nasılsın?
B:Anlatsana kızım
N:Bende iyiyim saol
B:Deli etme adamı anlat dedim. Sustu baktı bana gülümsedi. Bir şey olmadı dedi kalktı gitti. Sinirliydim bende bileğinden tutum aynen filmlerde ki gibi dedim otur ve konuş diye. Tamam ama şimdi değil dedi gitti tekrar.