Ondan sonra benle iletişimini kesti. Msn’de engelledi. Netlog’tan sildi. Büyüdük, facebook’tan arkadaşlık isteği yolladım kabul etmedi. Twitter ve instagram’dan takip isteğini reddetti. Aradan on seneden fazla zaman geçmesine rağmen halen onu unutamamıştım. Daha da kötüsü illa 1-2 haftada bir aklıma gelirdi. Arkadaş olmadan da gözüken bazı fotoğraflarına baktığımda bana çok fazla olduğunu biliyordum. Sonu gelmez düşlerimin, hayallerimin, umutlarımın kaynağı bu kızdı. Bazen hayatımızda öyle şeyler olur ki onu bir saniye gördüğümüz halde belleğimize çakılır kalır. Bihter’in bana bakması da benim için öyle olmuştu. Yüz yüzeyken hiç konuşmadığım bir kızı unutamamıştım. Onun güzelliği kalbime işlemişken, o anın, benim için ölümsüzlüğünü korurken neden önümde fermuarımı indiren çirkin bir kaltağın 555. yattığı erkek olacaktım ki? Geri çekildim “Kusura bakma sevgilim var.” yalanını söyledim. içimdeki ses halime gülüyordu “Hahahaha aptal. Bihter manken gibi bir kız. O senin gibi birine bakaca kadar aptal değil. O zarif biri. Senden daha kaliteli, sense aptalın tekisin. Şu haline bak. Bu kadar acınacak bir haldeyken öyle bir kızı düşleyip sevgilin varmış gibi davranıyorsun” dedi. Haklıydı. Odamdaki çıplak kız “Yoksa gay misin?” dedi. Yalan söylediğim zaman, yalanımın tutarsız olması sebebiyle ses tonum ve vücut dilim hemen bu durumu belli ederdi. ilk defa çok tutarlı yalan söylemeye karar verdim “Evet gayim” dedim. Erkek sevgilimin olması kız olmasından daha olası olarak düşündüm. Daha sonra düşündüğümde ise aslında bununda bir tutarı yoktu, ama bir şekilde bunu yutturmuş olmalıyım ki kız inanmıyorum tarzı bir şeyler söyleyerek giyinip odadan çıktı.