22 yaşındayım şuan ve en son 10 sene önce gördüğüm arkadaşlarımı facebookda buldum şuan harbiden bi garip oldum.

Sigaramı yaktım ve hayatın anldıbını sorguluyorum şuan. Olay nasıl oldu derseniz, benim bi profil fotorafı koymaya bile yüzüm olmayan sadece asker arkadaşlarımın ekli olduğu facebook hesabımı, ilkokulda en yakın arkadaşım olan bir kız ekledi.

Kızın benim liseye geçince okulu bıraktığımı çalışmak zorunda kaldığımı, 6 sene evden çıkmadan yaşadığımı pgibolojimin bozuk olduğunu askerde en yakın arkadaşımın intihar ettiğini ne durumsa olduğumu bilmiyor.

Nasilsin dedi iyiyim vs diye gecistirdim napiyorsun dedi şuan işsizim diyemedim yalandan çalışıyorum dedim. Sonrada birdaha konusmadim amk.

Sonra facebook butun ilkokul arkadaslarimi bana önermeye başladi bende hepsine merak edip baktikca kahroldum.

En gerizekalisi bile üniversite bitirmiş iyi bir işi var ben ise ölmeyi düsünerek geciriyorum her günü.

Bu beni facede ekleyen kız kim bilir hakkımda ne dusundu bi profil fotorafim bile yok koyacak cunku fotorafimi cekecek yada birlikte cekilecek kimsem yok.

Ilkokulda ben bu kiza aşıktim, 6. Sinifta teklif ettim reddetti. Niye dedim ? Arkadaş kalalim ben erkek arkadaşı sevmiyorum dedi.

Ve hakkatten erkeklerden hep uzak durdu arkadas kaldi hic sevgili yapmadı, suan yine baktim profiline iliskisi yok yazıyor eminim suana kadar bitane erkek ile muhabbeti olmamistir sevgili olarak.

Ama suan pesinde dolanan bir suru erkek var ve eminim ki o da bir gün evlenip gidecek yaban ellere..

Özet: anasini gibtiminin hayati ne garip...

(bkz: hayat bazen mecbur bırakıyor)
(bkz: kimse yaşatmak istemedi beni)