"10" dedim. Tereddütle bekledim."Neeyy? 10 mu?" deyip tetiği oynatınca kan beynime gitti 5 5... 5. dedim. Şerefsizin suratı gülüyordu heh aferin der gibi.
"Yatsı kaç?"
"13"

"Kısmen doğru aslında seni çoktan vurup sermem gerekirdi de eleman sıkıntısı çekiyoruz gel benimle" dedi.

Şerefsizdeki özgüvene bak hele. Aklıma ilk gelen şey, buradan kaçana kadar ve bu dangozlardan bilgi alana kadar bunlar için savaşacaktım. Şayet bizim askerlere karşılarsa kötü nişan alacak, eğer fark ederlerse "giberim sizi lan" deyip intiharın pimini çekip sağa sola saydıracaktım. Planım buydu. Ben bunları düşünürken sakallıyla birlikte teras kata çıkıyor, ve terasın ortasında bir sığınma yerine giriyorduk.