Kadının bu hilelerine hiç aldırış etmeyen, o boşluk vermeyen genç; bir gün kaşını kaldırmasıyla, kendini kadının kapısında buluyor. Bir anda irkiliyor ve diliyle devamlı şu ayeti tekrar ediyor:
“innelleziyne’t-tegav izâ meshehüm tâifun mineşşeytani tezekkerû feizâhum mubsırûn” (Araf-201); “ Takva sahipleri, şeytanın bir vesvesesine uğrayınca birdenbire Allah’ı anarlar (hatırlarlar) bir de bakarsınız onlar (doğruyu) görmüşlerdir. (vesveseyi atlatmışlardır)”
işte birdenbire diline bu ayetin takıldığını görüyor. Allah, ayeti diline dolayıveriyor, inayetiyle orada hâzır ve nâzır. Bir anda başından aşağı adeta kaynar sular dökülüyor.
“Allah’ım affet” derken bir anda utancından kalbi, hadisatın yüküne dayanamayıp duruyor; olduğu yere yıkılıveriyor genç sahabe. Ve oracıkta yüce ruhunu Rahman’a teslim ediyor.