Bu mesel, Buhârî, (Enbiyâ 50, Büyû’ 98, icâre 12, Hars 13, Edeb 5); Müslim, (Zikr 100) ve Ebu Dâvud’da (Büyû’ 29) Abdullah b. Ömer’den rivayetle geçmektedir.]
Bizden önce yaşayanlardan üç kişi yola çıktılar. Akşam olunca, geceleme ihtiyacı onları bir mağaraya sığındırdı ve içine girdiler. Ancak, dağdan kayan büyükçe bir kaya yuvarlanıp mağaranın ağzını üzerlerine kapadı. Aralarında:“Bizi bu kayadan sâlih amellerinizi şefaatçi kılarak Allah’a yapacağınız dualar kurtarabilir” dediler.
Bunun üzerine, içlerinden biri anlatmaya başladı:“Benim yaşlı ebeveynim vardı. Ben onları çok kollar, onları doyururdum. Allahım! Şayet bunu Senin rızan için yapmışsam, yolumuzu kapayan şu taştan bizi kurtar!” Taş bir miktar açılır ama çıkacakları kadar değildir.
ikinci şahıs ise, şöyle dua eder: “Rabbim, yanımda bir işçi çalıştırdım. O, teklif ‘Ben bunu almam’ deyip gitti. Onunla bir koyuna anlaşmıştık. Seneler geçti ve bu bir tek koyun büyük bir sürü hâline geldi. Bir gün bu adam kapımı çaldı ve benden hakkını istedi. Ben de o sürüyü göstererek, ‘işte bunlar senin hakkındır’ dedim. ‘Ben fakir bir insanım, benimle alay etme!’ deyince; ‘Vallâhi, alay etmiyorum, alıp da zütürmediğin o koyun işte bu hale geldi. Şimdi al zütür.’ dedim. Sevine sevine bütün sürüyü alıp zütürdü. Rabbim, bunu ben Senin için yaptım. Eğer bu amelimden razıysan mağaranın ağzını aç!”
ÜÇÜN ŞAHIS :, “ALLAHIM! BiR KIZ VARDI. ONU HERKESTEN ÇOK SEViYORDUM. ONDAN KAM ALMAK iSTEDiM FAKAT BANA HiÇ YÜZ VERMEDi. FAKAT BiR KITLIK SENESiNDEN ELiME DÜŞTÜ. ONA KENDiNi TESLiM ETMESi MUKABiLiNDE YÜZ YiRMi DiNAR VERDiM MECBUREN KABUL ETTi. NE VAR Ki ARZUMA NAiL OLACAĞIM SIRADA ''ALLAH'TAN KORKTA iFFETiME DOKUNMA DEDi. BENDE ,O SÖZ ÜZERiNE iNSANLAR ARASINDA EN ÇOK SEVDiĞiM KiMSE OLDUĞU HALDE ONU BIRAKTIM. VERDiĞiM PARAYI DA GERi ALMADIM. ALLAHIM EĞER BUNU SENiN RIZAN iÇiN YAPMIŞSAM BiZi BU gibINTIDAN KURTAR'' DiYEREK iFFETiNi MUHAFAZA EDiŞiNi MAKBUL BiR AMEL OLARAK ALLAH'A ARZ EDER.
BU DUADAN SONRA TAŞ BiR GÜRÜLTÜYLE BERABER YUVARLANIR VE MAĞARA ARDINA KADAR AÇILIR.