2 taraf da 2 farklı zombi grubuymuş gibi birbirine koşturmaya başlamıştı. tam ortalarında kalmıştık mikoyla birlikte ve yerdeydim hala mal gibi.
tam nilalar yanımıza geldiğinde kalkıp, eşlik etmiştim onlara. bıçak dahil hiçbir silahın kullanılmadığı o anda ölümcül bir kavga başlamıştı. nila ve serana yan yana motorlu grubu
bizimkilere hiç gerek olmucakmışcasına indiriyorlardı. ama mikonun nasıl bir adam olduğunu o günkü kavgada anlamıştım. hayatımda gördüğüm en cesur adamdı o bin.
(ilk tanıştığımız gün, onu kurtardıktan sonraki yaptığı gırgırı hatırladıkça gülerim. adamlar karı gibi dalıyordu, uyuya kalmışım tarzı bi şey demişti.
o gün niye kaçıyordu hiç sormamıştım ama herhalde, o adamlara en başta karşılık verseydi hiçbir şekilde tanışmamıza gerek kalmazdı.)
tuttuğunun bi tarafını kırıyordu resmen tek hamlede. ya da bana öyle geliyordu o anki şokla. kimle karşı karşıya gelse anlamsız güreşme durumu söz konusu olmadan
bitiyordu, karşıdaki adam hareketsiz kalıyordu bi anda. ortalık hafif durulur gibi olduktan sonra tamamen onların arabalarının ve motorlarının olduğu kısma tek başına yürüyen miko, adamın indiği arabaya girip, elinde 2 çantayla birlikte döndü kendi jipine. serananın dönüyoruz lafıyla birlikte, bizim tayfa motorlara döndü ve karşı tarafın bunağa odaklandığı o sırada, dönüş yoluna geçmiştik.