O zamanlar 15 yaşında birşeydim. Babamla çarşıya inmiştik ve baya gezmiştik. Sonra geçtik bi çay ocağına oturduk ve bana dönüp 'acıktınmı sana iskender söylimmi' dedi,
bende 'evet' dedim sevinçli bi şekilde. Tabi o zamanlar iskender hastası olduğumu biliyordu. iskender yemek için 2 hafta boyunca para biriktirdiğim günler bile var. Babamdan hiç beklemediğim bi hareket geldi ve bana bakıp gülerek,
'iskendeeerrrrrr ah o iskenderrrrrrrr' dedi ve ben o şaşkınlık ve çaresizlikle ağladım. Ne diyeceğimi bilemedim. Daha sonra
'gel sana dürüm ısmarlim'
dedi. Ismarladı dürümünü ama ben o günden sonra birdaha iskender yemek istemedim. Şuan bunu niye yazdım onuda bilmiyorum.