6 Eylül 2000

Vatan ön koltuğa, ben arka koltuğa kıvrıldım, uyuyacaktık. Yine el tetikteyken uyumak, bir gözün açık uyumak. Uyumakla uyumamak arasında kalmak. Ölmeye, öldürmeye hazır olmak. Bunların hepsini yaşıyordum.

3-4 saat ya uyudum ya uyumadım. Uyandım, Vatanda etrafı izliyordu. "Vakit kaybettik." dedim. Saat sabaha karşı 03.30 civarıydı. "Türkiyeye hayırlısıyla bir dönebilseydik. Gerçekleştirdiğimiz operasyon başarılı mı değil mi onu bile bilmiyoruz." dedi. "Öğreniriz." dedim.

Arabayı çalıştırdı. Saat 4e kadar köy yolundan çıkar Türkiyeye doğru yol alırdık. Gün de ayardı hem. "Nereden gireceğiz Türkiyeye?" diye sordu. "Sınırları tuttularsa tek tutmadıkları yer Kuzey Iraktır, dağdan girersek bildiğimiz şekilde gideriz." dedim. "Erbile gitmeliyiz o zaman." dedi. "Yolları tuttularsa sıkıntı büyür." dedim. "Büyük ihtimal Türkiyeye giden tüm yolları tutmuşlardır." dedi. "Şansımızı denemekten başka çaremiz yok." dedim.