Yine birgün eve gelmek için minibüsü tercih ettim. Geçtim, en arka beşli koltuktan soldan 2.sine. Oturmuş, camdan dışarı bakıp hem etrafı izliyordum hemde minibüsün kalkmasını bekliyordum. O arada minibüs tıklım tıklım olmuştu. Neyse minibüs hareket etmeye başladı ve ücretler ön tarafa dogru gidiyordu. Benim önümdede 45-50 yaşlarında orta yaşlı bi dayı vardı. Bende cebimden çıkardığım 1TL yi uzatmak istedim ve önümdeki dayıya,
'dayı şu parayı alırmısın sana zahmet'
dedim ve demez olaydım. Adam parayı alıp cebine koydu. Ulan zaten minibüs sıkışık kalkıp kendim veremiyorum, birde bu çıktı başıma. O an kendimi kafese tıkılmış bir kuş gibi hissettim. Elim kolum baglandı bi an, paramı niye cebine attın diyemedim adama. Utandım, çekindim. Cebimde kalan son 2Tl den 1Tl sini tekrar çıkarıp bu sefer bi tane genc arkadaşa, şöföre vermesi için tembih ettim ve para şöföre ulaştı ama benim diğer param bana ulaşmadı. Yol boyunca o dayının kafasına bakıp durdum, çaresizce, umutsuzca. Yolun sonuna geldim ve dayıyla ufak bi göz göze gelip indim.

1TL oldugu için pek umursamadım diyemicem, sadece utandım. Kendi paramı alamadım adamdan. Bakalım diğer günlerde tekrardan karşıma çıkacakmı haşmetli gaspçımız.