5 Eylül 2000

Ne yolda ne devlet binasında sorun yoktu. Saat geldiği zaman nişangah ile konvoyu izlemeye başladım. Etrafa da bakıyordum. "Zurnanın zırt dediği yere geldik." diye söylendim. Zaytoun caddesinden sola döndüğü anda bakan benim görüş açıma geçmişti. Camlar filmli olsa bile izliyordum.

"Bugün ölmezsen buraya barış getirebilirsin." dedim kendi kendime. "Ölürsen de savaşın en ağırını. "diye devam ettim.

Keskin nişancıları kesiyordum bir yandan. Sadece meydanı izliyorlardı. Diğer çatılara bakmıyorlardı. "Vatan hainliği yapmayın." diye söylendim. Kapı açıldı, bakan indi. Bakan görüş açımın dışında kalmıyordu fakat buradan vurmak çok zor olurdu. Kapı açılır açılmaz aracın zırhsız olduğunu farkettim.

"Zırhsız terör bölgesine bu adamı nasıl yolladılar lan?" diye istemsizce söylendim. Adam farketmemiş miydi yoksa ölümü göze mi almıştı? Silahımın nişangahı sürekli bakanın kafasında geziyordu içeri girdiler. Kendimi sırt üstü çatının üstüne bıraktım. "Zaytoun caddesi" dedim.

Çatıda ki Iraklı askerler ihanet etmemişti. Öldürecek adam çoktan öldürürdü. Dönüşte bir sıkıntı çıkacaktı veyahut bu iş sorunsuz tamamlanacaktı.