boş boş bakıyorum. uykusuz kalma sebebim. vazgeçilemez olan.

bundan aylar evvel, sevdiğim kadını kaybetmiştim. okul başladı, bi koşturmaca başladı. yeni insanlarla tanıştım. hepsi yeni birer heyecan oldu benim için. o sırada da işte birini çok sevdim. şu an onun resmini bulup indirdim twitter'dan ve karşımda açık duruyo.

korkuyorum lan. onunla da beraber olamayacam ve boşluğa düşecem diye korkuyorum. yitirdiğim kadınla beraber aklıma gelecek olan acılarımdan tırsıyorum. bi umutla sarıldım o resme. kafamda şarkı çalıp vaktin geçmesini bekliyorum. bana hep olmuştur. tam kavuşacakken, kopuşlar yaşamışımdır. bu defa çok korkuyorum işte. kaybetmekten sıkıldım ben. son kez bi kadının resmine bakmak istiyorum. o kadın ömür boyu yanımda olsun artık. çaresiz olduğumu düşünmesem şu an, vallaha istemezdim.

uyku bastırdı ya, ondan da olabilr. ne zaman uyku sıkıştırsa, her şeyi bırakıp intihar etmek istiyorum. bunun pgibolojide bir karşılığı var mı acaba?