Şöyle kendimi hatırlatacak, sevgilerimi tekrar içime doğuracak , bir hikaye yazmak belkide benim açımdan iyi olacaktır. ilkokuluma hiç değinmeyeceğim çalışkan, kimseyle alakası olmayan ve kendi halinde bir öğrenciydim. Hiç sevgilim olmamıştı liseye kadar. Sonunda liseye başlamıştım. Anımsadıkça bir hoş oluyorum o günlerin kıymetini güzelliğini hatırlıyorum. Lisesini bitiren üniversite yaşında arkadaşlarımız bilir lisenin sonradan nasıl kıymetinin anlaşıldığının. Dokuzuncu sınıfa başlamıştım. inanın beyler ben 9. Sınıfta yine aynı kimseyle hali olmayan biriydim. Gel gelelim ki ikinci dönemine arkadaş ortamı oluşana kadar. Evet beyler artık kendi çapımızda bi ortamımız oluşmuştu. Yaramazlıklar felan ergenlik dönemi işte kendimizi kaybetmeler felan. Fakat benim hatırladığımda kötü olduğum "aşk hadisesiyle hala tanışmamıştım. Bir şekilde bitmişti sene. Asıl hayatım, asıl gerçekler, asıl dert, asıl aşk işleri beni meğersem 10. Sınıfta bekliyormuş. Alt dönemler gelmişti malum. Herkes ergen pgibolojisi bi kıza yürüme peşindeydi. Beyler yalan yok bende onun peşindeydim. Ama gel gelelim ki beni aşkla tanıştıran kıza. Adı ayşenurdu beyler. Evet ilk aşkımdı ayşenur. Ayşenur gözüme kestirdiğim kızların arasında yoktu beyler. Daha güzelleri vardı evet. Ama nedense o kızda çok değişik bi hal sezdim. Arada kaçamak bakışları olsun veya yürüyüşü asaleti olsun ayşenur beni etkilemişti. Ama nasıl beyler nasıl etkilemişti? Bilmiyorum. Bilmeden tutulmuştum. işte benim kendimi bulmam aşkı tanımam ayşenurla başlamıştı. hee okul günü onu görmek için can atıyodum. kendimi gösterme çabalarımda cabası . gün geçtikçe daha çok sevdim. sevgim yerleşti. ve ayşenurla tanışmıştım. hayatımın bana uğradığı an diyebilirim. evet tam anlamıyla bu. zaten olanlarda ayşenuru tanımamla oldu.