ilk Okulda dayak yiyen ezik kimsenin giblemediği herkesin alay konusu olan
bir tipdim o zamanlar fakirdikte bide fakiriz
diye edilirdim dayak yesem bile babama yada
hocalara kimin beni dövdüğünü söylemezdim
korkardım tekrar döverler diye bir gün arkadaşlarla top oynamaya gittik (arkadaş dediğim benim gibi eziler 2 kişi ve o zamanlar topum vardı babam o topu aldığında çok sevinmiştim) gençler o zaman gerçekten mutlu olduğumu hissettiğim tek anlardan biriydi ama fazla sürmedi beni döven serkan ve arkadaşları geldi laf attılar tabi biz kaçmaya çalıştık diğerleri kaçtı tek ben kaldım beni çok fena dövdüler ama mutluydum topu mu almamışlardı akşam saat 6 ydı eve geldim babam salonda oturuyordu o görmeden odama gitmeye çalıştım ama beni gördü biraz yaşlı gözleriyle üzgün bir halde bana bakarak ağzından hayatımı değiştiren cümle çıktı "dayak yemekten utanmıyormusun" dedi ve benim elimi sert bir şekilde tutarak bir yere zütürmaya başladı.