o gün hayatımı giben adamlar o iğrenç bodrum katında bağlı halde duruyorlardı.
nerden öğrenmişlerdi de yakalamışlardı dıbına koyayım. ne alaka lan falan diyordum kendi
kendime. ama son olanlarla birlikte eskisi kadar sorgulamamaya başladım.
zamanla öğrenicektim zaten her şeyi. o sıralar şaşırmamaya şartlıyordum artık beynimi.
kato ve balkı kubrick in otomatik portakal filmi hakkında muhabbet ediyorlardı hiçbir şey yokmuş gibi. bana selam verip konuşmalarına geri döndüler.
adamlardaki rahatlık bi çok insana vay karını gibeyim tepkisi verdirtçek olsa da hafiften alışmaya başlamıştım. ama yine de ebenizin amı artık dediğim anlar oluyordu.
daha çok yeniydim dıbına koyayım. serana katolara bi şeyler fısıldayıp
odadan gönderdi onları ve hiçbir şey demeden çıktı arkalarından. adamlarla yalnız başıma kalmıştım odada. bu adamlar sana hediyemiz, al şöyle şöyle yap tarzı bi şey dese 1-2 tane vurup hıncımı falan alır bırakırdım. konuşmadan gitmek de nedir dıbına koyayım.
daha sıska ama zeki görünümlü olan bin konuşmaya başladı. aylık düzenli 10 binle anlaşalım duruma göre bu para 10-15 bin aralığında artış gösterir dedi.
ne saçmalıyordu bu dıbına koyayım. sıska olan bin paradan bahsederken dinlemeden arka arkaya 2 tane vurdum suratının ortasına sesi kesildi.
yanındaki sığır ayı gibi böğürüyordu dokunma lan ona diye. uşağıydı sanki dıbına kodumun evladı. sabah 2 kişi belamı giberken sesin çıkmıyordu lan bin diyip sıskaya 1 tane daha vurdum.
sıska hafif kendinden geçince tamam 25 bin vericez dur artık dediğinde cevap vermeden çıktım odadan. seranaya gidip neden bahsediyor bunlar dedim.
ne kadar teklif ettiler diye sorduğunda 25 bin cevabını alınca ilk iş için çok iyi başlangıç dedi. o paranın 10 unu düzenli olarak mikoya veriyorsun kalanlar senin oluyor,
şimdi motoru al evine dön dedi. nasıl senin oluyordu lan. beni döven adamları ayağıma kadar getirmişler. 3 tane yumruk atıp yanındaki sığırın ağzından tamam 25 bin tl vericez
diye bir cümle çıktı diye o para benim mi olacaktı. kafam allak bullak olmuştu yine.
motor sürmeyi bile bilmiyordum dıbına koyayım. o an söylemeye utandım böyle bir şeyi. anladı herhalde cevapsız kalışımdan, katodan beni bırakmasını istedi ama eve dönmek istemiyordum. yapacak hiçbir şey yoktu dıbına koduğumun evinde.