serananın masaya yumruğunu değdirmesiyle
bütün maskeliler kalkıp odayı terketti enteresan bir düzen içinde.
noluyoruz dıbına koyayım demiştim.
giberim yapacağınız işi de oynuyacağınız oyunu da. bu ne lan!
biri böyle bir şey yaşadım diye anlatmaya kalksa, kes dıbına koduğumun evladı git çükünle oyna diyip taşak geçerdim.
ama 2 gündür rüyada ya da koma derecesinde bi sarhoşluk içerisinde olamazdım. bu olanları tek tek görüyordum. o grup tek hareketle dağıldıktan sonra kato hiçbir işaret almadan kapıyı açtı,
yanıma gelip kafama poşeti geçirdi ve arabaya zütürdü beni. 1-2 dk içinde serananın poşeti kafamdan çıkarmasıyla ben serana ve miko jiple yola çıkmıştık.
çok meşhur bir tepe vardır bizim orda efsane bir manzarası vardır. geceleri tek tük bira içenler-sevişenler falan gider en fazla, ama kışın tamamen boş olurdu.
arabayı o tepeye sürdükten sonra yürüyerek o tepenin yamacından ilerledik. bildiğiniz aşağısı uçurum olan bi yerde hiçbir şey sormadan arkalarından yürüdüm. tek hamleyle
öldürürler ulan beni diye düşünüyordum, sonra öldürcek olsalar 100 defa yaparlardı diye rahatlatıyordum kendimi. gittiğimiz o korkunç yerde balkı da bizi bekliyordu.
dıbına koduğumun kızı ne yapıyorsun burda? ne ayaksınız lan siz diyordum kendi kendime. bakmaya korktuğum yerlerde gece yarısı yürüyorduk ve gittiğimiz yerde kız tek başına bekliyordu. ne abuk subuk insanlardı bunlar amk.