Bölüm 10 ) Final -Bölüm 2-

Lanet olasıca sen benim en yakın arkadaşım…
-Yapma ama. Bunu klagib en iyi arkadaşın kazık hikayesi mi sandık sen kod13?
-Ko..?Kod 13 mü ?

-Aaa. Demek hatırlamıyorsun. Boynundaki kod dostum. Sen gerçek bir insan olduğunu mu sanıyorsun. Yada gerçekten yaşadığını ?
- Ne.. Ne diyorsun sen ? Kafamı karıştırmaya çalışıyorsun değil mi. Yolun sonuna geldiğin için saç.. saçmalıyorsun. Seni öldürmeden önce neden karımı öldürdün. Neden kızımı kaçırdın. Ve neden kızım beni hatırlamıyor söyle !

- Hey hey .. Yavaş gel olur mu. Çok fazla soru sordun. Bırakta yavaş yavaş açıklayayım sana
Bu sözünden sonra ayağı kalktı. Üstündeki gömleği çıkardı ve arkasını döndü. Boynunda 1111111 yazıyordu.

-Bunun aynısı sende de var dostum. Aslında biz aynıyız. Ben 1 numarayım. Sence 3. Ama 11 ve 13’de denebilir aahahah..
Aynaya doğru koştum ve boynuma baktım. Gerçekten de 1111113 yazıyordu. O an kaskatı kesilmiştim. Taksicinin 13 abi nereye ve yakışmış abi demesi, yaşlı adamın ben taksideyken boynumu göstermesi. O an zihnime tekrar görüntüler inmeye başladı. Yere doğru çömeldim. Başımı sıkmaya başladım. Bana doğru geldi ve “Bırak kendini zorlamayı, hatırla.” Dedi. O an kendimi yere bıraktım gözlerimi kapadım…

Bir gülümseme görüyorum. Nefes alamıyorum. Işıklar var. Ve elimi dışarı atmaya çalışıyorum. Ancak bir şeyin içindeydim. Sonrasında işten çıktığımı görüyorum. Tren alıyorum. Mutlu bir şekilde eve gidiyorum. Oğluma sarıldığımı görüyorum. Oğluma mı ?

Şiddetli bir şekilde uyanıyorum. Ellerim bağlı. Karşımda yardımcım gülümsüyor bana. Etraf pek aydınlık değil. "Neden ? " diye soruyorum. Beynim bir yandan hatıraları hatırlamak , bir yandan da sorulara cevap bulmak istiyor ve acı çekiyordu. "Bu benlik bir şey değil. Ben sadece bana verilenleri yapıyorum."." Emri kim verdi diye bağırdım. Ellerimi hareket ettirmeye çalıştım ancak başaramadım. "Karın... "

Karım mı ? Neler saçmalıyorsu... Seni alçak huur çocuğu. Karımı nasıl bu işe alet etme cürretinde bulunursun. O öldü. Senin yüzünden o öldü. Anlat her şeyi. Anlat ki seni öldürmek için sebebim artsın.

"Zaten burdan kurtulma ihtimalin yok. Hatırlayamıyorsun çünkü mükemmel bir yanılsamaya inandın. Anlatmam içini rahatlatacaksa anlatayım... "

Sen kendini iyi bir insan sanıyorsun değil mi ? iyilik perisi olduğunu. Ama aslında değilsin. Zalim, şerefsiz itin tekisin sen. Yapma ama. Dünyanın en büyük şirketini temiz ellerle yönettiğine inandığını söyleme bana. O kadar kötü bir insandın ki seni durdurmazsak eğer ileride hepimizin sonunu bile getirebilirdin.

Aç insanları evine almayıp sokaklarda yatıran, tok insanları ise evinden çıkarmayan biriydin sen. Karına şiddet uygulayan, oğluna ilgi duymayan biriydin sen. " . " Oğlum mu ?" dedim ve bir anda zihnimin acısını hissettim. Gözlerimi kıstım. Taksideyken futbol topu görmüş ve kızımla oynarım demiştim. Demin ise oğluma sarıldığımı görmüştüm...

"Evet hatırlıyorsun değil mi ? Mantıksız gelen şeyler mantıklı gelmeye başladı. Bir kız çocuğu neden tren oyuncağı istesin ki ? Çünkü senin kızın hiç olmadı. Hepsi seni yok etmenin bir planıydı".

"Plan mı ? Karım böyle bir şey yapmaz. Onu çok seviyorum ben "

"Hayır sevmiyorsun. Ben şirkette senin yanındayken insanlara deneyler aldı altında yaptığın işkenceleri gördüm. Ve buna karşı durmaya çalıştım. Ancak sen çok güçlüydün. Bir gece karın aradı. Sen evde uyukladığın sırada dosyalarını okumuş. Ve bana bir plan anlattı.

"Plan neydi diye bağırdım." O an " Plan şuydu hayatım diye bir ses duydum." Gözlerimi oraya çevirince karımı gördüm. Hayatımın anldıbını gördüm. Yada öyle değil miydi ?