Bölüm 1/iyi Bir insan Olmak

“Dünyanın yaşamı ve ölümü kendi ellerimizde olsaydı eğer, kendi acılarımız yüzünden bencilce, yaşama son verir miydik ?”

Bitti. Her şey bitti… Ve işte şimdi son merminin asıl kişiye varması gerekiyor. Hava yağmurlu. Neden ağlıyor ? Değersiz hayatlar için dökülen gözyaşları mı bunlar ? Benim hayatım binlerce değersiz hikayeden birisi. Ve bitmesi yüzünden dünya acı çekmez…,
Dün gibi hatırlıyorum. insanlar iyi yada kötü doğmaz. Sadece sürüklenirler. Kötülerin her zaman bir hikayesi vardır.iyi olanların hikayesi ise kötü olduklarında başlar.

Artık kötü bir insanım ben. Yeni doğacak insanlar. Hikayemden öğüt edinin. iyiliğin olmadığını öğrenin. Güçlenin ve sadece bir rakibiniz olsun. Kibir…Bunları düşünürken istemsiz bir sırıtışla geçmişi hatırladı yorulmuş zihnim..

Mutlu bir insandım ben. insanlara yardımı seven. insanlara önem veren. Mutlu bir ailem vardı. iyide bir işim. Klagib bir senaryo ha ? insanların hepsi özeldir. Buna inanırdım. Her hayatın dünyayı değiştirebilecek bir enerjisi olduğuna. Ve yitirilen her hayat artından dünyanın ağladığını görürdüm. Ve yağmurda koşup oynayan çocukları…Öyle bir döngüdeydik ki kiminin acısı kiminin mutluluğu oluyordu. Ne zaman yağmur yağsa bir yere çekilir yağmuru izlerdim.

Bazen kara bulutlar gelirdi ve öyle şiddettli , öyle gür yağardı ki yağmur. Kimin ardından dökülen göz yaşları bunlar diye düşünürdüm. Ancak cevabını tahmin edemezdim.