bugün marketten yurda dönerken 4-5 yaşlarında bir çocuk ve anne babasına gözüm takıldı. Yanlarından geçerken çocuk

+ Anne şu garaja girebilirmiyim ( beyler garajda eski bi evin kırık kapılı bi yeri)
Annesi
- Olmaz oğlum yoksa oranın sahibi bize kızar

dediğinde aklıma küçüklüğüm geldi. Daha doğrusu benim gibi olan insanların küçüklüğü. En ufak girişimimizi dayak ve kızmak tehditleriyle ortadan kaldırdılar. Belki kendilerine göre bizleri düşünüyorlardı ama yaptıkları sadece günü kurtarmak, efendi, hiçbir şeye elini sürmeyen sünepe çocuklar yetiştirmekti.

Maalesef durum bundan ibaret beyler. Ondan sonra kalkıp elin yavuru nasılda icat yapıyor onu bunu buluyor demesinler. Zira küçükken bizde pekala yeni şeylerin peşinden koşar bilinmeyeni öğrenmek için elimizden geleni yapardık ama her zaman karşımızda anne babalarımızın kızarım ederim tehditleriyle caydırıldık. Zamanla kendi içimize dönüp heyecansız meraksız bireyler olduk

Eğer yönetim iyi bir nesil yetiştirmek istiyorsa bunu akıllı tahtalarla değil, aileleri bilinçlendirmekle başlasın zira eğitim başı ailede başlıyor.

sizden isteğim, birgün baba olunca çocuklarınızı kısıtlayıp, onların içindeki araştırma güdüsünü yok etmeyin. Bu belki o zaman işinize gelmeyecek ama ilerleyen zamanlarda meyvesini alacaksınız