annemi çok seviyorum

Bu gün hayatımın en köyü günlerinden birini daha yaşadım

çok sıradan bir gün gibi geçiyordu okuldan eve evden okul her zamanki rutin döngü gel gelelim akşama her neyse misafirliği gittik annem babam ben ve birde kardeşim. (baba tarafına her zamanki gibi) annem ,baba tarafına gezmeye gittiğimizde hep üzgün dönerdi hiç konuşmazdı. halamın baskısı babaannemin baskısı filan (annem babamla evlendiğinde ben geç doğmuşum bundan dolayı halam annemi çok ezermiş bunuda bugün öğrendim)baba tarafından hiç hoşlanmam bir amcam var onuda cok severim beni de gözü gibi sever. herneyse bugun yine bir baba tarafı gezmesi dönüşü kardeşim evde değil babam her zamnki gibi kahvede annemle yalnızız annemle dertleşmeyi sevmem ama yine dertleşiyoruz oğul oku karı kıza takılma diyor birden ağlamaya başladı bakakaldım yüreğime bir ayı oturmuştu sanki anne noldu niye ağlıyorsun filan zorla öğrendim. annem birkaç ay önce bize göz doktoruna gideceğim diye ekip göğüsündeki sancıdan doktora gitmiş biz üzülmeyelim diye çaktırmıyor. zorla öğrendim sağ koltuk altına kist mi ne varmış . bunu diyine birbirimize bakıp ağlmaya basladık. bunları yazarkende kendimi tutamadım. dışarı kaçtım ekmek almaya diye sigaramı yaktım ağlayarak eve geldim.(üzülmesin diye bişey soylemedim bıraktım sanıyor kadıncağız ) dayanamadım. Allah kimseye altından kalkamayacağı yük vermesin. bazen bakıyorum sözlükte ayar vermeler liseli gibmeler filan insanların hiç mi derdi yok?